اگر او را می شناختی نشر شمشاد

اگر او را می شناختی

رمان اگر او را می شناختی اثری زیبا و خواندنی می باشد از امیلی الگار که یک رمان بسیار زیبا و جذاب و هم چنین روان شناختی که در انتهای آن سوالی جذاب و مهم را مطرح می نماید که : زندگی تمام و کمال ؟ یا دروغی تمام عیار … ؟

ما به شما پیشنهاد می نماییم که رمان اگر او را می شناختی را با ترجمه بهاره پژومند بخوانید و لذت ببرید .

در این رمان امیلی الگار سه شخصیت به شکلی نا معارف دور هم جمع کرده است و سه گانه ای روان شناختی را خلق می نماید که از هر نظر با کتب و رمان های دیگر این ژانر قابل مقایسه نمی باشد .

این کتاب سه راوی دارد که نام ها آن ها فرانک ، کیسی آلیس می باشد که هر کدام از آن ها به شرح داستان خود می پردازد و آن را نقل می کند .

گوشه هایی از داستان در مورد کیسی است ؛ او هر چیزی که تصورش را بکنید را دارد ، یک ازدواج رویایی و موفق ، همسری مهربان و همراه و در آخر خانه ای بسیار زیبا و شکیل دارد .

ولی او در بخش مراقبت های ویژه به کما می رود ، شما به زودی متوجه این خواهید شد که رازی در داستان کیسی وجود دارد . رازی که همه چیز را تغییر می دهد .

شما با خواندن داستان این رمان متوجه می شوید که سطوری وجود دارد که در همه آن ها مرز های زندگی بی نقص و دروغ تمام عیار را درهم می آمیزند .

با خواندن این داستان ها متوجه این می شوید که او با خود مدام به این فکر می کند که آیا تمام این ها زندگی تمام و کمال است و یا دروغی تمام عیار می باشد ؟ پس در واقع این داستان در مورد تنگنا های خانوادگی ، مناسب علاقه مندان به داستان های زنان می باشد که به دنبال چیزی هستند که اندکی قوی تر باشد .

ما این کتاب را پیشنهاد می کنیم به افرادی که ، از مطالعه کتاب های روان شناختی لذت می برند و دوست دارند بخوانند و لذت ببرند لذا این کتاب و محتوایش بسیار خارق العاده و زیبا می باشد که می تواند به افرادی که به چنین زمینه هایی علاقه دارند کمک شایانی انجام دهد .

 ( جملاتی از رمان اگر او را می شناختی )

روی صندلی ملاقات ، به عقب تکیه می دهم . فرانک در طول تعطیلات تغییری نکرده است .

سر نحیفش به سنگینی بالش تکیه داده . بخشی از بدنش به خاطر دستگاه تنفسی دیده نمی شود ؛ نای اش به یک لوله ی آبی بزرگ و پلاستیکی مثل شاخک هشت پا وصل شده که بی رحمانه از وسط گلویش عبور می کند .

بدنش آب رفته ، مثل طرحی مدادی ، ولی سرش به اندازه یک مجسمه مرمر ، سخت و سنگین است . صفحه های دستگاه تنفسی و مانیتور پشتش دائم تق تق می کند و بوق می زنند . از آنچه به یاد دارم بلند تر و مزاحم ترند .

لوسی ، دختر فرانک ، یک بار به من گفت که فرانک لهجه غلیظ غرب کشور را دارد .

من عاشق لهجه هام . حیف که شاید هرگز نتوانم حرف زدنش را بشنوم .

به صورتش نگاه می کنم . نسخه ی خسته ی فرانکی است که در عکس ها دیده ام . مثل خرس عروسکی پیر و بیش از حد محبوبی ، پوستش از هوای بیمارستان زرد شده و مو هایش سفید و تار مانند است مثل پارچه ی نخ نما .

وقتی بار اول ، دو ماه پیش در بیمارستان پذیرش شد ، موهایش خرمایی بود ، مثل موی من ؛ یادم می آید یکی از پرستار ها شاید کارول می گفت انگار ما خواهر برادریم . این نظر بود که باعث شد این طوری با فرانک حرف بزنم .

در صورت موجود نبودن با شماره ۹۵۰ ۹۵۰ ۶۶ بانک کتاب تماس حاصل فرمایید.

اینستاگرام ما