(حیات النفوس و داستانهای میان رودان) دو کوشش جدا از هم در حوزه تاثیر پذیری از آبشخورهای تاریخی است. اولی نگاهی از نزدیک و خودمانی می کند به یکی از شب های هزار و یک شب و دومی در مقیاسی بزرگ تر می خواهد یک بستر و شکوه تاریخی را در چشم اندازی پارودیک باز روایی کند. به گفته دیگر ارائه ای شوخانه از گزاره های زبانی و باز پیدایی روایت های باستانی در پیچه ای کمیک در نمایش نامه دوم مشخصه غالب آن است.